یئتر کی یاشاسین...

راسکولنیکوف یورورکن عجبا هاردایدی، دئیه دوشوندو. هاردا اوخوموشدوم، هانی بیر اعدام محکومو اؤلومدن بیرآز اؤنجه بئله سؤیله‌میش یا دا دوشونموشدو: «یوکسک و سیلدیریم بیر قایالیق‌دا، آنجاق ایکی آیاغیمین سیغابیله‌جه‌یی، دار بیر چیخینتی‌دا، دؤرد بیر یانیم اوچوروملار، اوقیانوس‌لار، سونسوز بیر گئجه، سونسوز بیر یالنیزلیق و هئچ بیتمه‌یجک فیرتینایلا ساریلمیش وضعیت‌ده یاشاماق زوروندا اولسام و بوتون عؤمروم‌جه، مین ایل بویونجا، حتی سونسوزا قدر او بیر قاریش تورپاقدا دورمام دا گرک‌سه، او شکیلده یاشاماق، بو آندا بیر ساعت ایچینده اؤله‌جک اولماقدان داها چوخ ایی‌دیر؟» یئتر کی یاشاسین، صیرف یاشاسین! نئجه اولورسا اولسون، آمما یئتر کی یاشاسین!..

Raskolnikov yürürken acaba neredeydi, diye düşündü. Nerede okumuştum, hani bir idam mahkumu, ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek fırtınayla sarılmış vaziyette yaşamak zorunda olsam ve bütün ömrümce, bin yıl boyunca, hatta sonsuza kadar o bir karış toprakta durmam da gerekse, o şekilde yaşamak, şu anda bir saat içinde ölecek olmaktan çok daha iyidir?' Yeter ki yaşasındı, sırf yaşasın! Nasıl olursa olsun, ama yeter ki yaşasın!...

Fyodor Mihayloviç Dostoyevski-Mehmet Ali Özkan-787-2013